Proszę o sprawdzenie i ewentualną poprawę tego tłumaczenie. Z góry dzięki
2. Campaigns started using aggressive, negative ads, such as the 1964 “Daisy” ad and another Johnson ad linking Goldwater to the Ku Klux Klan. Earlier ads focus on the image of the candidates, while a newer generation don’t even show the candidate but instead use a voiceover to criticize the adversary. These noticeably more sophisticated ads began to turn up around the time that candidates started forming teams to advise them on image and advertising strategies. A 1968 Nixon anti-crime ad could be an excerpt from a suspense movie. It shows a woman walking alone, clearly scared by the sound of her own footsteps, which resonate in the silent night. When the voiceover starts enumerating statistics about crime, you expect to see a man jump into the screen to attack the woman. But when nothing happens to her, you feel relieved and realize you have been tricked into feeling the same anxiety the woman was supposed to feel. A 1972 George McGovern anti-bomb ad used the same kind of strategy, offering images of an injured Vietnamese child in his mother’s arms over the sounds of planes taking off. The child’s voice asks: “Does a president know that planes bomb children?”
2. W kampaniach zaczęto stosować agresywne reklamy negatywne, jak „Stokrotka” z 1964 r., czy inny spot Johnsona wskazujący na powiązania Goldwatera z Ku Klux Klanem. Wcześniej spoty koncertowały się na wizerunkach/obrazach kandydatów, podczas gdy reklamy nowszego pokolenia nawet ich nie pokazują. Zamiast tego wykorzystuje się głos zza kadru, by krytykować przeciwnika. Te zauważalnie bardziej wyrafinowane spoty zaczęły się pojawiać w czasie, kiedy politycy zaczęli formować grupy, które miały im doradzać w sprawach wizerunku i strategii reklamowej. Spot Nixona przeciw przestępczości z 1968 r. mógłby uchodzić za kadr z dreszczowca. Przedstawia on samotnie idącą kobietę, wyraźnie przestraszoną dźwiękiem własnych kroków, które odbijają się echem w bezdźwięczną noc. Kiedy głos zza kadra zaczyna wyliczać statystyki dotyczące przestępczości, widz oczekuje, że ktoś znienacka zaatakuje kobietę. Lecz gdy nic złego się jej nie dzieje, odbiorca czuje ulgę i zdaje sobie sprawę, że został zmanipulowany, by odczuwać taki sam niepokój jaki miała czuć kobieta. Tę samą strategię zastosował George McGovern w 1972 r. w spocie anty-bombowym, który przedstawia zranione wietnamskie dziecko w ramionach matki