Tekst opisuje mężczyznę i jego problemy, który został świeżo upieczonym tatusiem. Ojcostwo pozostawiło go zdezorientowanym i sparaliżowanym. Opowiada, jak jego dziewczyna była bliska urodzenia ich pierwszego dziecka. Był z nią zawsze blisko, razem budowali ich miłość. W Wigilię urodziła, była zmęczona, ale także szczęśliwa. Teściowa była radosna, że została babcią, a on był całkowicie sparaliżowany i przestraszony. Nie potrafił sobie wyobrazić siebie w roli ojca, był jeszcze nie gotowy.
W ciągu tygodnia babcia zajmowała się dzieckiem i pozbawiała córkę zapału stykającego się z lunatykowaniem.
Mężczyzna tak przejął się rolą ojca, że podczas stania w zatłoczonej ulicy, doznał nieoczekiwanego ataku strachu, paniki. Ciężko oddychał, stał przerażony. Po kilku dniach bał się, że podobnie jak jego ojciec mógłby się wymigiwać od obowiązków i uciec. Jego dziewczyna okazała się dobra kobietą i starała się pokazać, że jest jej potrzebny i w końcu został z nią i dzieckiem.
Teściowa wróciła do Hiszpanii i wreszcie mógł się wykazać jako ojciec, mógł się uczyć jak być dobrym ojcem. Czuł się zdezorientowany, dopiero nauczył się ją trzymać, nie jak ją wychowywać, to dopiero przed nim.
Mógłby okazywać jej miłość , ale nie czuł się gotowy to robić. Była jego ulubienicą, ale był zbyt zmęczony psychicznie i fizycznie, żeby jej to okazywać, okazywać uczucie i wzruszenie.
Minął już prawie ciężki rok jego życia, a on jest wdzięczny swojej dziewczynie za pomoc przy wspólnym wychowywaniu dziecka, nieważne w jakiej drobnej sprawie. Jest wdzięczny, że zaznaczyła i przypomniała mu konieczność jego roli ojca. W wyniku tych wydarzeń funkcjonują jako szczęśliwa rodzina.