Cześć! Uczę się angielskiego już od wielu lat, mniej więcej od podstawówki. Przez wszystkie te lata edukacji nauczyciele nie zwracali uwagi na rozróżnienie amerykański/brytyjski angielski. Często podawali kilka tłumaczeń danego słowa, mówiąc, żebyśmy wybrali sobie po prostu ten wariant, który nam się bardziej podoba(nieważne, że jeden był amerykański, drugi brytyjski). Wraz z wiekiem i kolejnymi etapami edukacji zaczęłam dostrzegać te różnice, ale było już trochę za późno i zignorowałam ten problem. Teraz jestem na studiach filologicznych(germanistyka), angielski jest na nich moim drugim językiem i tutaj już bardziej uczulają nas na te rozbieżności zarówno jeśli chodzi o słownictwo, jak i o akcent i na to, by być konsekwentnym. Mój angielski pod każdym względem (również wymowy) jest zlepkiem brytyjskiego i amerykańskiego. Nauka języków zawsze przychodziła mi z łatwością i sprawiała mi przyjemność, ale teraz czuję się trochę zdemotywowana i odsuwam angielski na boczny tor na rzecz innych języków, których się uczę i które mają jeden oficjalny wariant. Ciężko jest mi się zdecydować na którąkolwiek opcję, bo do tej pory czerpałam z obu naraz(przez jakieś 14 lat...) i nie wiem jak nabrać konsekwencji, jak się przestawić i w ogóle jak się za to wszystko zabrać, żeby mój angielski był spójny i na lepszym poziomie. Mógłby ktoś coś poradzić? ;)