Cytat: korelat
PP nie powinienem używać w stosunku do osób nieżyjących, gdyż nie mają one związku z teraźniejszością. W takiej sytuacji stosuje się PtS.
Jeśli chcę napisać, że Charlie Chaplin był świetnym aktorem, to zastosuję właśnie PtS, gdyż on już nie żyje.
Jeśli chcę napisać, że Metallica nagrała wiele albumów, to użyję tutaj PP, gdyż zespół ten nadal funkcjonuje.
Chyba nie do końca to rozumiem, bo jak napisać coś, np. o dalekim krewnym, który nie wiem czy jeszcze żyje? Idąc tym tokiem myślenia to stosuję dwie różne konstrukcje w zależności od tego czy on żyje czy nie. Jak w takich sytuacjach stosować czasy?
To samo odnosi się do sytuacji, gdy chcę napisać, że zagrałem w filmie. Jeśli zagrałem w filmie i jestem nadal aktywnym aktorem to stosuję PP. Jeśli to była jedyna rola i już tego zawodu nie wykonuję to stosuję PtS.
Tutaj znowu mam pytanie jak napisać coś o dawno niewidzianym koledze. Nie wiem czy on nadal wykonuje to co robił czy nie.
I must have misunderstood your question.
If you want a rule, here is one, however imperfect you may find it: we talk of the dead in the simple past tense because it is a conventional "implicature". "Implicature" is a linguistic jargon term, but it serves its purpose: It pretends to explain something. The dead must have left the present stage of life, and therefore their connection with the present has terminated.
Our dead left much behind though, and I can always say that Bohr (or Maxwell, or Sklodowska) have shaped my understanding of physics even though they are all gone now.
edytowany przez Janski: 14 kwi 2018