To, że myślę, to wiem, ale tobie chodziło chyba o inny czasownik języka polskiego. Jak mniemam.
Zatem płaciłam nieudacznikom z wykształceniem. Wiem to z autopsji.
Kiedy chodziłam do spek up, spotkałam tylko dwie lektorki na poziomie, które zachowywały się poprawnie i wykładały rzetelnie gramatykę angielską. W trakcie zajęć z nimi rzeczywiście można się było czegokolwiek nauczyć. Były to Iwona i Justyna.
Reszta pań pospołu z konsultantkami to nieporozumienie, i to wielkie! Zajęte były ploteczkami, okazywaniem agresywnych zachowań i snuciem debilnych domysłów. Były komiczne, zakochane w stereotypach myślenia i własnej frustracji, którą w przedziwny sposób uzewnętrzniały w zaistniałych okolicznościach. Nie wiadomo, dlaczego w ciemno broniły swojego ośmieszającego się i spalonego cywilnie kolegi z pracy. Stawały wiernie za nim jak oręż krzyżacka za Ulrichem von Jungingen albo (co trafniejsze) mamucice broniące mamutka, chociaż nie wiedziały, kto w rzeczywistości ma rację: ja czy on. Wolały jednak wybrać jego stronę i dosadnie mi ubliżać, gdyż było to bardziej opłacalne. Jeśli można "wyrzygać" na inną kobietę swoje lęki i głęboko skrywaną (na codzień) nienawiść, to w tamtym układzie nadarzała się ku temu najlepsza okazja. A cwany Mr Antał miał zabawę po pachy. I jeśli jeszcze mógł wydrwić z panami z Learning S. P. (którzy a priori uznali go za niewinnego!) moją skargę przeciwko niemu, to przecież nic nie mogło go bardziej zadowolić. I tak zwyciężyły kłamstwo i chamówa.
W takich chwilach jak tamta miewam ochotę wyjechać z tego zapierdziałego kraju na zawsze, bo to frustrujące, że zacofanie, głupota i stereotypy zawsze tu mają pierwszeństwo.