Oszustwo towarzyszyło nam przez wszystkie wieki, aż do czasów współczesnych. Kłamstwo jest zauważane jako zło z którym musimy walczyć i jemu zapobiegać. Normalny człowiek uważa oszustwo za coś złego i obrzydliwego. Często zdarza się jednak, że oszustwo sprawia ulgę i szczęście innych. Mamy w tym momencie do czynienia z tym „dobrym” oszustwem. Ale każdy z nas na pewno zna przysłowie, że kłamstwo ma krótkie nogi.
Od najmłodszych lat, kiedy to rodzice nas wychowują zawsze nam wpajają, aby nie kłamać, jednak dziecku oszustwo niejednokrotnie wydaje się być ostatnią deską ratunku przed wymierzeniem kary. Życie stawia przed nami duże wyzwania i często staramy się im sprostać w najbardziej ohydne sposoby. Chęć otrzymania pochwały od rodziców już od najwcześniejszych lat skłania nas do oszukiwania w szkole. Każdy pragnie być najlepszy albo lepszy od koleżank,a jakich środków do tego użyjemy jest w tym momencie mało istotne.
Oszustwo - świadome wprowadzenie kogoś w błąd lub wykorzystanie czyjegoś błędu dla własnej korzyści
Jeśli weźmiemy pod lupę szkołę i oszustwa studentów także ta definicja może nam posłużyć za prawdziwą. Również student oszukuje nauczyciela/wykładowcę, aby osiągnąć jakąś korzyść w tym wypadku lepsze stopnie, a uzyskuje to przez wprowadzenie go w błąd. Biorąc pod uwagę powyższe przemyślenia zbuduje swoja definicje oszustwa.
Oszustwo to świadoma i przemyślana próba nagięcia prawdy w celu osiągnięcia konkretnych korzyści.
Studenci oszukują bardzo często i perfidnie. Powodów oszukiwania jest bardzo dużo i wydaje się ze są indywidualna sprawa każdego ucznia. Najczęstszym powodem jest brak chęci do pracy, gdyż wolą wolny czas poświecić na przyjemności, a nie na kolejny wieczór książką w ręku. Kolejnym wytłumaczeniem jest brak zaufania dla swojej wiedzy, wmawiają sobie, iż chcą być pewni, a na sobie trudno polegać. Następna rzeczą, która skłania do oszustwa jest wymówka, że wszyscy oszukują, nawet nauczyciele oszukiwali żeby skończyć studia i teraz móc nas uczyć. Zdarza się, że zadany materiał do nauczenia po prostu przerasta studenta, więc próbuję sobie w jakiś sposób pomóc pisząc ściągi; gotowce. Często zdarza się, iż oszustwo jest wymuszone stwierdzeniem „ Ta wiedz i tak nie przyda mi się w życiu codziennym”. Wydaj się jednak, że najważniejszym powodem, dla jakich studenci oszukują jest sprostanie wymaganiom i oczekiwaniom, jakie stawiają im rodzice. Nie chcą po raz kolejny słyszeć, jakie to maja dzieci albo, co gorsza, że mają szlaban do końca tygodnia na wychodzenie lub korzystanie z komputera.
Każdemu z nas na pewno zdarzyło się kogoś oszukać, a już na pewno nauczyciela. Ja starałam się bronić przed tą praktyką jednak zdarzało się, że było to silniejsze ode mnie. Kiedy mieszkałam jeszcze w Polsce uczęszczałam do gimnazjum nr 1 w Tarnowie. Szkołę wspominam pozytywnie a ze znajomymi z klasy do tej pory się kontaktujemy. Wracając do tematu chciałabym przytoczyć jedna sytuacje, w której mi też się zdarzyło ulec pokusie oszustwa. Było to pod koniec 2 klasy. Moje świadectwo klarowało się całkiem dobrze; z wszystkich przedmiotów miałam oceny dobre i bardzo dobre oprócz jednego… Nieszczęsna matematyka, z której groził mi dopuszczający. Jakby to wyglądało na świadectwie. Ta ocena zniszczy mi średnia. Nie mogłam tak tego zostawić. Nauczycielka jeszcze w kwietniu powiedziała że dla uczniów którzy chcą poprawić ocenę końcoworoczną ma dobre wiadomości, będzie taka możliwość. Za 2 tygodnie miał być test, który wyjaśni wszystko. Pomyślałam, że to ostatni szansa dla mnie. Ale jak ja się tego nauczę, przecież ja nic z tego nie wiem. Kto mi może pomóc. Może Jarek, on ma same piątki czasem zdarza mu się czwórka, chociaż ostatnio dostał dwie jedynki pod rząd z kartkówek; dziwne. Chwyciłam za telefon i zadzwoniłam. Jarek zgodził się, powiedział ze znajdzie dla mnie czas w sobotę. Przygotowałam książki i zeszyty, brudnopis i dużo swoich chęci. Jarek przyszedł jakiś zdenerwowany, jakby gdzieś się spieszył. Spytałam, co się dzieje. Odpowiedział, że nic i popatrzył na moje biurko i spytał drwiąca, po co mi to wszystko. Wtedy wyciągnął jakiś zwitek papieru, domyślałam się, co to może być. Tak to była ściąga. Powiedział mi, że on od początku roku się nie uczył matmy tylko korzystał z „pomocy naukowych” i stąd te jego dobre oceny. A te ostatnie słabe oceny były z tym związane, że kartkówki nie były zapowiedziane, więc nie mógł się „przygotować”. Pomyślałam jak jemu się udawało to może mi tez. W dzień testu byłam bardzo zdenerwowana, ale myślałam tylko o tym żeby dostać piątkę. I udało się! Nauczycielka nie spostrzegła moich pomocy naukowych ocena brzmiała dumnie: Bardzo dobry. Ta sytuacja pokazuje jak łatwo ulec pokusie oszustwa.
Wspomnieliśmy już o definicjach, przyczynach, dlaczego studenci oszukują, przyszedł teraz czas na skutki, które zawsze są najważniejsze. Skutków oszukiwania jest bardzo wiele i można je podzielić na dwie kategorie: pozytywne wtedy, kiedy zdobędziemy cel, w którym oszukujemy oraz negatywne i najczęściej one się zdarzają wtedy, kiedy prawda wychodzi na jaw. Kiedy uda nam się oszukać nauczyciele w konsekwencji dostajemy dobre stopnie, w domu rodzice są z nas dumni, jednak każdy z nas ma sumienie które w tym momencie mniej lub bardziej zaczyna nas gryźć. Myślimy czy postąpiliśmy dobrze czy było to warte naszego samopoczucia. Bardzo często popadamy w lekkie depresje z tego powodu gdyż w takim stopniu się zamartwiamy. Jeszcze gorzej jest, kiedy zostaniemy przyłapani na oszustwie, wtedy konsekwencje są natychmiastowe i bardzo drastyczne. Mianowicie w momencie, kiedy wykładowca przyłapie nas na ściąganiu jesteśmy pod lupą całej klasy. Wszystkie oczy są zwrócone na nas, czujemy się okropnie. Decyzja nauczyciela może być jedna; usunięcie z klasy i negatywna ocena. I wtedy zaczyna się dopiero lawina krytyki i utrata zaufania na każdej linii. Wykładowca patrzy na nas całkowicie inaczej, bardziej nas pilnuje. W klasie wytykają nas palcami. W domu rodzice są zdegustowani i od nowa tłumaczą, że nie wolno oszukiwać jak małemu dziecku. Czujemy się okropnie. Czy warto? Na to pytanie każdy musi odpowiedzieć sobie sam.
Oszukiwanie wzbudza w nas skrajne emocje. Na samą myśl adrenalina osiąga wysoki poziom w naszym organizmie, czujemy podekscytowanie, że możemy coś zdobyć takim prostym sposobem. Jak każde kłamstwo, oszustwo jest nałogiem. Kiedy raz nam się uda, często korzystamy z jego dobrodziejstw, gdyż uważamy, ze następny raz też się powiedzie. Z drugiej strony kłamstwo w pewnym stopniu niszczy nasz organizm w sposób fizyczny. W momencie oszustwa przezywamy skrajne zdenerwowanie, co przeradza się w silny stres, a jakie są jego skutki każdy wie, kto go doświadczył. A zatem czy jesteśmy na to gotowi?
W związku z powyższym każdy, kto chce oszukać nieważne na jakiej płaszczyźnie na początek niech zada sobie pytanie czy dam rade, czy warto i czy to jest zgodne z moim sumieniem? Bo skutki są najrozmaitsze, ale tak nam się wydaje tylko na początku, jednak zawsze prawda wychodzi na jaw.