język w middle-english

"Marry, well bethought:
'Tis told me he hath very oft of late
Given private time to you; and you yourself
Have of your audience been most free and bounteous;
If it be so, -- as so 'tis put on me,
And that in way of caution , -- I must tell you
You do not understand yourself so clearly
As it behooves my daughter and your honour."

Dlaczego w tej wypowiedzi Poloniusza nie widać typowych dla Middle English:
thou thyself, thine audience, I must tell thee, it behooveth, thine honour ?
Jest tylko 'he hath.. given'

Zauważyłem podczas czytania Hamleta, że Szekspir używał w większości "swojego języka" czyli np. ye, thou, dost, hadst, walketh, ale często też pisał dzisiejszymi odpowiednikami jeśli chodzi o drugą i trzecią osobe l.p.
Od czego to zależy, że czasem czytam np. You walked a czasem You walkedst, albo my father comes zamiast my father cometh ?

Oba byly uzywane, tylko byly stylistyczne roznice miedzy nimi

A jakie? To dawne jest bardziej dostojne i wyrafinowane?

Jest tez to, ze slylistycznie uzywanie jednego zamiast drugiego - mialo w sobie cos mowic. Tak samo jak dzisiaj uzyjemy jednego slowa zamiast drugiego.
Zalezy tez, i trzeba to sprawdzic, kiedy dane slowa byly w uzytku. Shakespeare pisal do specificznej czesci ludzi, uzywajac slowa ktore pasowaly do ich statusu.

dziekuje. Jedyne co mi przychodzi na myśl to to, że ta starsza wersja używana była do ludzi z wyższym statusem społecznym i do ludzi, których dopiero co poznaliśmy i wypadałoby być grzeczniejszym, plus ta forma zdaje sie mi być bardziej stanowcza i poważna.