Najczęściej na dźwięk słowa „esej” z gardeł większości uczniów wydobywa się jęk. Dlaczego? Przecież to ciekawa forma wypowiedzi, która daje nam wiele możliwości na przedstawienie tematu. Dlatego postawiłam sobie za punkt honoru, iż przekonam przy pomocy tej pracy innych ludzi, aby również zaczęli regularnie pisać eseje.
Po pierwsze, dzięki esejowi możemy zaprezentować problem z każdej strony, to znaczy przedstawić argumenty za i przeciw, przez co ocena jest bardziej obiektywna. Czytelnik ma wrażenie, iż temat został dogłębnie przestudiowany i oceniony sprawiedliwie, przez co łatwiej jest mu zaakceptować bądź odrzucić tezę lub hipotezę.
Po drugie, pisanie esejów rozwija umiejętność logicznego i kreatywnego myślenia. Trzeba dopasować się do różnych nieznanych nam tematów, wymyślić mnóstwo sensownych argumentów, inteligentnie je rozwinąć, zestawić je i ciekawie zaprezentować, gdyż czytelnika niekoniecznie interesuje temat, na którego temat piszemy esej .
Po trzecie, pisząc eseje rozwijamy swój kunszt pisarski, który może przydać nam się na różnych egzaminach, testach bądź w przyszłej pracy.
Mamy także pewne wady. Niestety na napisanie eseju potrzebny jest nam czas, który w dzisiejszych czasach ma bardzo wielką wartość.
Kolejną wadą może być przypadek kiedy skupimy się tylko i wyłącznie na pisaniu esejów możemy się oddalać od rodziny, znajomych i żyć we własnym świecie fantazji literackiej.
I chyba to jedyne wady jakie posiada regularne pisanie esejów.
Czy można podważyć słuszność twierdzenia, iż warto pisać eseje? Uważam, że przedstawione argumenty nie dają takiej możliwości. Podzielam ten pogląd i sądzę, że wart jest szerokiej popularyzacji. Więc teraz, gdy usłyszymy słowo „esej”, zamiast jęczeć, zróbmy to, co robi większość polonistów – uśmiechnijmy się!"