Bezokolicznik z to

To, co po angielsku nazywa się to-infinitive to nic innego niż bezokolicznik, który znajdziemy w słowniku (czyli bare infinitive), do którego z przodu dodamy to, np:

Jest to najprostsza wersja tego typu bezokolicznika: to -infinitive w stronie czynnej w formie teraźniejszej. Ale to-infinitive może w niektórych sytuacjach wystąpić również w stronie biernej, a także w wersji przeszłej. Spójrzcie, jak to wygląda w przypadku czasownika tell:

W przykładach z to-infinitive, które zobaczycie poniżej, wykorzystaliśmy głównie jego najprostszą formę, czyli stronę czynną czasu teraźniejszego — present infinitive. Pozostałe formy zaprezentujemy na końcu.

kiedy użyjemy to-infinitive

Ta forma bezokolicznika ma bardzo szerokie zastosowanie. Na pewno wiecie, że mówimy:

Przeanalizujmy teraz po kolei poszczególne sytuacje, które wymagają użycia to-infinitive. W osobnym miejscu serwisu znajdziecie więcej przykładów wzorów czasownikowych, w których po określonych czasownikach trzeba użyć to-infinitive.

want to do i would like to do

Czasownik want i wyrażenie would like to są chyba najprostszymi przykładami zdań, w których użyjemy to-infinitive.

Przykładowe zdania z czasownikiem want:

I kilka przykładów z would like to:

To-infinitive użyjemy też z innymi czasownikami, jeśli mówimy o konkretnych wyborach w danej sytuacji:

to-infinitive dla wyrażenia celu

To-infinitiveprzyda się też dla wyrażenia celu jakiejś czynności, czyli gdy mówimy po polsku żeby / po to, żeby:

.

również w wyrażeniach in order to, so as to, np:

to-infinitive z not to, in order no to, so as not to

Trzeba też wspomnieć o contrasting negative, czyli to-infinitive dla wyrażenia celu jakiejś czynności, którym jest zapobieżenie czemuś, czyli gdy po polsku mówimy żeby nie (not to/in order not to/so as not to) –

it takes time to do something

To-infinitive pojawia się w wyrażeniu It takes (someone)... minutes/hours/days to do something, czyli kiedy mówimy, ile czasu zajmuje (komuś) jakaś czynność:

to-infinitive po przymiotnikach

Jeżeli chcemy w zdaniu użyć czasownika po przymiotniku, to również właściwą formą będzie to-infinitive:

wait/plan/send for somebody to do something

To-infinitive pojawi się z niektórymi czasownikami, kiedy chcemy wyrazić, że ktoś ma coś zrobić, coś ma się stać, czyli verb + for someone/something + to do something. Takimi czasownikami są, np.

only to do something

Dla opisania wydarzenia, które było zaskoczeniem, często nieprzyjemnym, również użyjemy to-infinitive (wtedy można przed bezokolicznikiem dodać only):

to-infinitive po never

Po przymiotnikach odnoszących się do prawdopodobieństwa, takich jak:

- to-infinitive występuje z przymiotnikami również wtedy, gdy modyfikujemy je przez dodanie too lub enough:

- to-infinitive używamy także z przymiotnikami modyfikowanymi przez too/enough/so/such, do których dodajemy rzeczownik:

oraz w wykrzyknieniach:

to-infinitive w stałych zwrotach

Kilka przykładów:

believed, supposed, thought, alleged to do something

To-infinitive jest elementem konstrukcji z czasownikami odnoszącymi się do przekonań, opinii, itp., takich jak np.

Czasowniki te bardzo często użyte są w stronie biernej (np. is thought, are believed, etc.), po czym pojawia się bezokolicznik. Forma bezokolicznika zależy od tego, czy wydarzenie, o którym mowa, minęło czy trwa, itd. Do wydarzeń minionych (przykłady 4-6) odpowiedni będzie perfect infinitive. Porównajcie wyróżnioną formę bezokolicznika w zdaniach angielskich po lewej stronie tabeli z wytłuszczonym odpowiednikiem po prawej stronie.

nothing to eat, a lot to do

To-infinitive używamy po rzeczownikach lub zaimkach takich jak something, nothing, a lot, itd:

to-infinitive po rzeczownikach

Po niektórych rzeczownikach pochodzących od czasowników, które wymagały użycia to-infinitive, np:

I kilka przykładowych zdań:

inne formy to-infinitive

Wspomnieliśmy na początku, że to- infinitive może wystąpić nie tylko w formie teraźniejszej w stronie czynnej, ale także w stronie biernej, w formie ciągłej lub przeszłej. Dotyczy to tylko niektórych z wymienionych wyżej konstrukcji, w których pojawia się to-infinitive, m.in. konstrukcji z czasownikami odnoszącymi się do przekonań, opinii, itp., takich jak np. believe, think, say. Spójrzcie na kolejne przykłady: