Z tym kuciem też nie warto przesadzać, IMHO. Osobiście nie wypruwałam sobie żył, miałam przeboje tylko z gramatyką opisową. Trochę żałuję, że zarzuciłam na pewien czas życie towarzyskie, bo jego brak negatywnie na mnie wpłynął.
Ale ogólnie zgadzam się z powyższym - stalowe nerwy, odporność na stres, *umiejętność organizowania czasu*.
No i wydaje mi się, że jeszcze jedna rzecz bardzo ułatwia życie - brak strachu przed publicznym wypowiadaniem się i ćwiczeniem tego na zajęciach. Prawda jest taka, że na tzw. general english, gdzie była okazja i czas, aby się wypowiedzieć, zazwyczaj panowała żenująca i krępująca cisza, a w całej grupie były może 3-4 osoby, które ratowały sytuację. Przepraszam jeśli kogoś urażę, może jestem trochę niesprawiedliwa, ale wykucie (często na pamięć) wiadmości z literatury, historii, czy gramatyki opisowej i same dobre oceny, nie robią jeszcze z kogoś dobrego studenta. Może moje nastawienie wynika z doświadczeń z liceum, gdzie byłam w klasie nieciekawych dziobaków z wyklepanymi na pamięć regułami, samymi piątkami w dzienniku i bez niczego ciekawego do powiedzenia. Nie piszę tego pod adresem żadnej konkretnej osoby, chciałabym tylko zachęcić pierwszaków do udzielania się na zajęciach - nie siedźcie jak trusie, język rzeba ćwiczyć, wypowiadać się na głos, robić błędy i się na nich uczyć :) Nie wstydzcie się, za dużo jest do stracenia.