Czasowniki angielskie

Czasownik jest najważniejszą częścią mowy w języku angielskim. Nawet najkrótsze zdanie zawiera czasownik. Możliwe jest nawet utworzenie zdania składającego się tylko z jednego słowa — właśnie czasownika, na przykład:

Najogólniej mówiąc, czasowniki określają czynność, robienie czegoś, na przykład: go, fight, write lub opisują pewien stan, np. be, seem, exist.

Czasownik zawsze ma określony podmiot — czyli określone jest kto lub co wykonuje daną czynność lub jest w danym stanie. Na przykład w zdaniu:

podmiotem zdania jest Mary, a czynność wykonywaną przez podmiot opisuje czasownik like, czyli lubić.

Kolejną cechą czasowników angielskich jest to, że prawie zawsze zmieniają formę, inaczej niż np. rzeczowniki, przymiotniki czy przysłówki, które zawsze wyglądają tak samo (chociaż rzeczownik może mieć liczbę pojedynczą i mnogą, których pisownia się różni). Na przykład czasownik work ma następujące formy: to work, work, works, worked, working.

bezokolicznik

Bezokolicznik (infinitive) to podstawowa, bezosobowa forma czasownika, którą znajdziemy w słowniku. Po polsku bezokolicznik ma końcówki -ć, -c jak na przykład w wyrazach: biec, spać, jeść, uciec. Po angielsku będzie on czasem poprzedzony słówkiem to, np. to run, to sleep, to eat, to flee.

czasowniki modalne

Oprócz czasowników, które mają konkretne znaczenie, w języku angielskim jest grupa czasowników, tak zwanych czasowników modalnych, które zachowują się nieco inaczej niż czasowniki podstawowe. Na początek należy zapamiętać, że są to czasowniki, które są samodzielne, czyli nie potrzebują operatorów, żeby utworzyć pytania czy przeczenia. Ponadto, są nieodmienne, tzn. bez względu na to, w której pojawiają się osobie, nie przyjmują żadnych końcówek. Wreszcie — nie stawia się za nimi to przy bezokoliczniku. Do czasowników modalnych zaliczymy na przykład: may, can, should, would.

czasowniki posiłkowe

Kolejna ważna grupa czasowników — tzw. auxiliary verbs — czyli czasowniki posiłkowe (inna nazwa: pomocnicze). To takie słówka, których funkcją jest ustawienie czasu w zdaniu, umożliwienie utworzenia przeczenia lub pytania. Te słówka to: have/has/had w czasach Perfect, do/does w czasie Present Simple i did w czasie Past Simple, oraz wszystkie formy czasownika to be w czasach Continuous: am/is/are/was/were.

regularne i nieregularne

Czasowniki angielskie mogą, oprócz tego, dzielić się jeszcze na regularne i nieregularne.

Z czasownikami regularnymi sprawa jest prosta. W drugiej i trzeciej formie dodajemy po prostu końcówkę -ed i gotowe:

Niestety jest też zła wiadomość — na czasowniki nieregularne nie ma metody, czyli trzeba ich się po prostu nauczyć na pamięć. Oto kilka przykładów:

Zachęcamy do zajrzenia do tabeli z listą czasowników nieregularnych wraz z wymową.

Oczywiście, ten wstęp nie wyczerpuje informacji na temat czasowników w języku angielskim. W kolejnych zakładkach znajdziecie szczegółowe wiadomości, które są potrzebne do zrozumienia tego ważnego zagadnienia.