Chcę zacząć wreszcie mówić po angielsku- które szkoły w Warszawie proponujecie???

Kursy są semestralne, jak chodziłem do English For You to zajęcia podzielone były między lektorem polskim od gramatyki i dużej ilości konwersacji z native speakers. Dobry system, jeżeli chcemy rzeczywiście poprawić mówienie, szczególnie, że native speakers pochodzą z różnych krajów anglojęzycznych. Kurs ma 50 godzin i dodatkowo w pakiecie 20 konwersacji w klubie dyskusyjnym. Atmosfera bardzo przyjazna i kameralna

Rzeczywiście Empik jest długo na rynku

a ja zastanawiam się nad Długim Językiem - miał ktoś okazję chodzić? Z tego co wiem mają małe grupy, max. 6 osób, co jest spoko. a no i system taki, ze jest native i lektor.

Warto nawet dopłacić troszkę

Czasami te młodsze szkoły są naprawdę bardzo dobre np Manhattan

Co to znaczy dobra szkoła ???

Musisz wybierać kursy w małych grupach, powyżej 10 osób nie ma szans aby zacząć mówić po angielsku

Aby móc poprawnie mówić po angielsku trzeba mieć podbudowę gramatyczną, aby nie popełniać błędów w mówieniu. Z drugiej strony potrzebna jest rozmowa i wykorzystywanie w praktyce zdobytej wiedzy. Dlatego też osobiście jestem zdania, ze system dualny w English For You, gdzie łączy się zarówno zajęcia z polskim lektorem od struktur i native speakerem od konwersacji to bardzo dobre i kreatywne rozwiązanie

Dokładnie tak, jednemu bardziej pasuje Callan innemu zupełnie inna metod nauki języka. Trzeba trochę przetestować na sobie

Dokładnie jak chcemy aby kurs wyjazdowy dał efekty należy pojechać bez znajomych, siostra pojechała z dwoma koleżankami i wyszło słabiutko

Oczywiście warto wybierać sprawdzone firmy, które oferują takie wyajzdy

Native jest dobry gdy:
a) posiada przygotowanie i warsztat pracy
b)doświadczenie w pracy z ludzmi
c)pasję do pracy
d) odpowiedni charakter, trzeba być otwartym na ludzi

Wszystko to prawda dodajmy punkt e) musi być jeszcze dobrze wynagradzany

Wszystko się zgadza, ale musimy mieć jakąś podstawową znajomość minimum B1 wówczas rzeczywiście to zadziała

Czyli już nie ma szans na lektora z pasją

Czasami mlody lektor, który ma pasję do nauczania potrafi zadziałać więcej niż przepalony belfer

Ja miałem taką jedną młodą lektorkę, po której było widać, że nauczanie to jej pasja. Taki nauczyciel może zdziałać cuda - w ciągu roku nauczyłem się więcej niż w szkole przez kilka lat (w szkole nauczycielce nic się nie chciało, nie sprawdzała zadań, nie przepytywała). Na kursie początkowo wszyscy się wkurzali niemiłosiernie, że kobieta jest taka wymagająca, przepytuje i karze tyle rzeczy przygotowywać - a jak ktoś nie zrobił pracy domowej to potrafiła powiedzieć, że chyba chodzenie na kurs nie ma sensu skoro tej osobie nie zależy. Także podsumowując, najwięcej zależy od tego, na jakiego nauczyciela się trafi. Pani, o której mówię, uczyła w speak up na grójeckiej:)

Wszystko zależy, nie można wszystkiego spłaszczać, doświadczenie versus młodość i polot

Generalnie nie wszystko zależy w 100 procentach od lektora, zależy czy grupa dobrze pracuje, czy jest dobra frekwencja, czy ludzie przygotowują się do testów itd, itp

Dobrze zgrana grupa to koło zamachowe kursu

Troche socjalistycznie-propagandowo brzmi to hasło

Jak brzmi tak brzmi, ale rzeczywiście jeżeli jest fajny klimacik w grupie i dobra współpraca kursantów to jest wartość dodana kursu

I jeszcze jedno - grupa dobrana wiekiem +- 5 lat

Oczywiście zły dobór wiekowy grupy równa się porażka. Różnica pokoleniowa, różne tematy i zainteresowania i dobór programu kursu

Cytat: Wilderness
Dobrze zgrana grupa to koło zamachowe kursu

Troche socjalistycznie-propagandowo brzmi to hasło

Moze socjalistycznie, ale prawdziwie. Zawsze liczy się praca w grupie

Fakt, chodziłem kiedyś na kurs, gdzie ludzie lali na zajecia, nie przygotowywali się do testów i nauka słabo szła, potem odwrotnie, fajna zgrana grupka i efekty cool

Dokładnie o to mi chodzi

Najcześciej tak jest z módzieżą, jak się płaci to się wymaga takze od siebie

Fakt to rola rodziców, aby przekonać młodzieńca ze język jest potrzebny

Ja bym to zrobila inaczej.
Kazalabym takiemu mlodemy czlowiekowi czytelnie podpisac pismo, w ktorym jest wyraznie napisane, ze przez pare lat prosilam i blagalam jego na kolanach zeby sie uczyl. Za 10 lat, kiedy pracy nie bedzie mogl dostac, nie moze miec zadnego zalu do swoich rodzicow.
Moze to jest ciekawe rozwiazanie.