Czasowniki modalne w języku angielskim

O braku potrzeby czy konieczności możemy mówić na kilka sposobów. Jeden z nich to przecząca wersja czasownika modalnego need:

W zdaniu wygląda tak:

Ponieważ poza jednym wyjątkiem, o którym powiemy niżej, needn't nie ma form, które umożliwiałyby użycie tego czasownika jako modalnego w czasach innych niż teraźniejszy, z pomocą przychodzą opcje niemodalne, z operatorami: don't need to i don't have to. Możemy ich również użyć w czasie teraźniejszym, w takim samym znaczeniu jak needn't:

Oczywiście, w przypadku opcji bez czasownika modalnego needn't, musimy pamiętać o trzeciej osobie liczby pojedynczej, w której don't zamieni się na doesn't i ostatecznie będziemy mieć: needn't / doesn't need to / doesn't have to:

Powyższe zdania odnoszą się do wspomnianego braku potrzeby lub konieczności. Nie ma potrzeby brać parasolki, bo raczej nie zapowiada się na deszcz.

A jak wyrazić brak potrzeby i konieczności w przeszłości?

Jeśli chcemy powiedzieć, że coś nie było konieczne, wygląda to tak:

Co ciekawe (to ten wyjątek związany z needn't, o którym wspomnieliśmy wyżej), jest też konstrukcja z needn't, która wprawdzie dotyczy przeszłości, ale ma trochę inne znaczenie: needn't + perfect infinitive.

Spójrzmy na przykład:

Zdania takie są komentarzem odnośnie minionego wydarzenia — mówią nam, że czynność została wykonana, choć nie było takiej potrzeby. Po fakcie żalimy się, narzekamy, że traciło się na coś niepotrzebnie czas i energię.

Jeśli chcemy po prostu powiedzieć, że w przeszłości nie było potrzeby wykonywać jakiejś czynności (stwierdzenie faktu, bez żalenia się), użyjemy wspomniane już nieco wyżej didn't need to.

I — uwaga — to zdanie nie informuje nas, czy ostatecznie parasolka została zabrana czy też nie.