Różnica między zaimkami me, myself, I

Czy to ja czy nie ja, czyli rozkminy bez podtekstu

Choć angielski jest stosunkowo ubogi w formy zaimków osobowych, o błąd nietrudno. Nawet rodzimi użytkownicy języka ignorują zasady gramatyki i budują zdania, które wyśmiewane są w skeczach kabaretowych anglojęzycznych komików. Na pewno nie chcecie stać się obiektem takich żartów, zachęcamy więc do zapoznania się z prostymi zasadami, które wyjaśniają, kiedy poprawnie używa się zaimków me, I  oraz zaimka zwrotnego myself — w końcu jeśli nie potrafi się mówić o sobie, jak można wypowiadać się o czymkolwiek innym, prawda?
Zacznijmy od prostych przykładów, w których użycie zaimków I oraz me nie powinno wzbudzić żadnych wątpliwości.

I live in Warsaw. (Ja) mieszkam w Warszawie.
Kim doesn't like me. Kim mnie nie lubi.
Give me these books. Daj mi te książki.
Look at me! Spójrz na mnie!
Come with me. Chodź ze mną.
Are you talking about me? Mówisz o mnie?

Tu wszystko jest jasne – I oraz me to dwa zaimki, które odnoszą się do pierwszej osoby liczby pojedynczej: I to forma podmiotu, zaś me pełni w zdaniu rolę dopełnienia. Mówiąc prościej, I jest wykonawcą czynności, a me dopełnieniem działania.

Podmiot w języku angielskim zawsze stawiamy przed, a dopełnienie po orzeczeniu — nigdy odwrotnie:

I called Tina. (Ja) Zadzwoniłem/-am do Tiny.
Tina called me. Tina zadzwoniła do mnie.

W pierwszym zdaniu I jest wykonawcą czynności (ja zadzwoniłam), zaś Tina jest tej czynności dopełnieniem. W drugim przykładzie to Tina jest podmiotem.

Tymi samymi regułami kierujemy się w każdej innej sytuacji, również wtedy, gdy podmiot czy dopełnienie poszerzymy o inne osoby, np:

I invited John. Lucy and I invited John.
Me invited John. Lucy and me invited John.
John invited me. John invited me and Lucy.
John invited Lucy and me.
John invited I. John invited Lucy and I.
John invited I and Lucy.

Mimo reguł, można usłyszeć native speakerów, którzy wstawiają formę podmiotu w miejscu dopełnienia, stosując niepoprawną formę between you and I:

A man appeared in front of me.
A man appeared in front of I.
Przede mną pojawił się jakiś człowiek.
Between you and me, he won't be here for long.
Between you and I
Tak między nami (dosł. między tobą i mną), on tu długo nie zabawi.

nietypowe zastosowanie object pronouns

me

meme

mnie, mi, mną

Zaimków w formie podmiotu nie używamy zazwyczaj samodzielnie czy w krótkich odpowiedziach z not. Wybieramy w takich sytuacjach object pronouns, np:

Who told Tim about the party? Kto powiedział Timowi o imprezie?
Me.
Not me.
Ja.
Nie ja.

W języku nieformalnym, me może pojawić się także w cleft sentences (czyli zdaniach, w których kładziemy nacisk na wybrany element), np:

It wasn't me who told Tim about the party. To nie ja powiedziałem/-am Timowi o imprezie.
It wasn't I who told Tim about the party.

Object pronouns występują także w wykrzyknieniach, np.

‛We've decided to give you another chance.’
‛Wow! Lucky me!’
– Postanowiliśmy/-łyśmy dać ci jeszcze jedną szansę.
– Wow! Ale ze mnie szczęściarz/szczęściara!

Mimo klarownych reguł, często można usłyszeć native speakerów używających me w roli podmiotu, tak jak w przykładzie poniżej:

Me and my wife love going to the cinema.

Należy jednak pamiętać, że jest to bardzo nieformalny styl wypowiedzi i stosowanie go uważane jest za niepoprawne językowo — dlatego w naszym artykule zdecydowaliśmy się ten przykład przekreślić.

subject i object pronouns w porównianiach

Kiedy zaimek potrzebny jest nam w zdaniu z konstrukcją porównawczą, możemy zastosować subject pronoun lub object pronoun. Trzeba tylko pamiętać, że subject pronoun będzie wymagał użycia operatora, który odpowiada użytej w zdaniu strukturze czy czasowi, np:

than + subject pronoun He's better at drawing than I am. On rysuje lepiej ode mnie (lepiej niż ja).
than + object pronoun He's better at drawing than me.

W pierwszym zdaniu zdecydowaliśmy się na użycie subject pronoun I, więc konieczne było użycie czasownika to be co wynikało z tego, że właśnie to be był głównym czasownikiem użytym w zdaniu: He is better...

Użycie object pronoun me nie wymaga niczego dodatkowego. Wystarczy than me, co widać w zdaniu drugim powyższej tabeli.

Ta sama zasada obowiązuje w kolejnych przykładach:

You don't care about Sarah as much as I do.
You don't care about Sarah as much as me.
Nie zależy ci na Sarze tak bardzo jak mnie.
Jeff was quicker than I was.
Jeff was quicker than me.
Jeff był szybszy ode mnie (niż ja).
He won't do it as well as I will.
He won't do it as well as me.
On nie zrobi tego tak dobrze jak ja.

zastosowanie zaimka myself

Ostatni z zaimków, które są tematem naszego artykułu, to myself. Jest to zaimek zwrotny (odpowiednik polskiego się, sobie, sobą, itd.) w pierwszej osobie liczby pojedynczej, czyli używamy go, gdy podmiot i dopełnienie zdania są ze sobą tożsame, tzn. wtedy, gdy podmiot jest w pierwszej osobie liczby pojedynczej, a w dalszej części zdania nadal mówimy o sobie, np:

I don't trust myself. Nie ufam sobie.
I hurt myself with a knife. Zraniłem/-am się nożem.
I believe in myself. Wierzę w siebie.
I recommended myself for the post. Zarekomendowałem/-am siebie na to stanowisko.
I bought myself a new dictionary. Kupiłem/-am sobie nowy słownik.

Zaimek myself czasami stosowany jest też jako partykuła wzmacniającaznaczy wówczas ja osobiście, ja samodzielnie, ja sam/-a:

I myself don't know much about politics. Osobiście nie znam się za bardzo na polityce.
I baked the cake myself. Sam/-a upiekłem/-am to ciasto.

Jak się może domyślacie, zaimek myself także jest nadużywany nawet przez rodzimych użytkowników języka angielskiego. Prawdopodobnie wynika to z faktu, że, podobnie jak me, zajmuje on w zdaniu miejsce dopełnienia.

Trzeba też zapamiętać, że w języku angielskim zaimki zwrotne odmieniamy przez osoby, a zatem myself nie będzie zasadne w zdaniach, gdy podmiot jest inny niż I. Właściwe dla tych sytuacji formy znajdziecie w odpowiednim dziale gramatycznym naszego serwisu.

zaimki zwrotne w języku polskim i angielskim

Dla tych z Was, którzy w nauce języka obcego nie mogą obejść się bez tłumaczenia zdań z lub na język ojczysty, mamy ważną informację, że nie każdy czasownik, który wymaga użycia zaimka zwrotnego się w języku polskim, będzie stosowany tak samo w języku angielskim. Nie każde polskie się automatycznie przetłumaczymy na myself.

Kilka przykładów:

myself
get dressed ubrać się
concentrate skupić się
get lost zgubić się
learn uczyć się
make a mistake pomylić się
feel czuć się
think something over
think about something
sleep on something
zastanowić się
get drunk upić się
relax relaksować się


Podsumujmy:

Me, myself oraz I to zaimki, które odnoszą się do pierwszej osoby liczby pojedynczej. Forma danego zaimka jest zależna od funkcji, którą pełni w zdaniu:

I: stanowi podmiot, czyli jest sprawcą czynności, o której mowa w zdaniu. I stawiamy przed czasownikiem. Odpowiada na pytania: Kto? Co?

Me: stanowi dopełnienie. Tę formę stosujemy, kiedy nie używamy zaimka w charakterze podmiotu. Me stawiamy po czasowniku.

Myself: jest zaimkiem zwrotnym, pełni funkcję dopełnienia w sytuacjach, gdy podmiot i dopełnienie są ze sobą tożsame. Zaimek ten stosowany jest także jako partykuła wzmacniająca.

Zostaw komentarz:
Zaloguj się aby dodać komentarz. Nie masz konta? Zarejestruj się.
Postaw nam wirtualną kawę